{"id":8040,"date":"2015-10-29T18:30:12","date_gmt":"2015-10-29T17:30:12","guid":{"rendered":"http:\/\/ugzw.com.pl\/?page_id=8040"},"modified":"2015-11-19T13:47:55","modified_gmt":"2015-11-19T12:47:55","slug":"historia","status":"publish","type":"page","link":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/gmina\/nasza-gmina\/historia\/","title":{"rendered":"Historia"},"content":{"rendered":"<p>Gmina Zdu\u0144ska Wola w obecnej formie istnieje od 1 stycznia 1973 r. W sk\u0142ad Gminy Zdu\u0144ska Wola wchodzi 31 so\u0142ectw. Najwi\u0119ksze wsie to Czechy (ok. 1600 mieszka\u0144c\u00f3w), Wojs\u0142awice (ok. 614 mieszka\u0144c\u00f3w), a najmniejsze to Laskowiec i\u00a0Andrzej\u00f3w (33 i 45 mieszka\u0144c\u00f3w).<\/p>\n<div>Na terenie Gminy Zdu\u0144ska Wola znajduj\u0105 si\u0119 liczne stanowiska archeologiczne &#8211; od wczesnej epoki kamienia (neolitu) po okres p\u00f3\u017anego \u015bredniowiecza i czas\u00f3w nowo\u017cytnych. Spo\u015br\u00f3d kultur pradziejowych szczeg\u00f3lnie cz\u0119sto restaurowano znaleziska zwi\u0105zane z kr\u0119giem kultury \u0142u\u017cyckiej (zw\u0142aszcza jej faz schy\u0142kowych z VII- IV w. p.n.e.) oraz przeworskiej z okresu rzymskiego (I-IV w. n.e.). Kilka miejscowo\u015bci znajduj\u0105cych si\u0119 na terenie gminy posiada do\u015b\u0107 wczesn\u0105 metryk\u0119 potwierdzon\u0105 \u2013 obok znalezisk archeologicznych &#8211; r\u00f3wnie\u017c wzmiankami w zachowanych \u017ar\u00f3d\u0142ach pisanych.<\/div>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Annopole Nowe<\/strong> jest zlokalizowane w zachodniej cz\u0119\u015bci Gminy. Pod wzgl\u0119dem powierzchni jest to najwi\u0119ksze so\u0142ectwo w Gminie. Pocz\u0105tek trwa\u0142ego osadnictwa na tym terenie datuje si\u0119 na ostatnie dekady XIX wieku. Tereny wsp\u00f3\u0142czesnego so\u0142ectwa nale\u017ca\u0142y do rodu Siemi\u0105tkowskich, pocz\u0105tkowo za\u015b wie\u015b nazywa\u0142a si\u0119 Annypole. Do okresu II wojny \u015bwiatowej wi\u0119kszo\u015b\u0107 mieszka\u0144c\u00f3w stanowi\u0142a ludno\u015b\u0107 pochodzenia niemieckiego, o czym \u015bwiadczy przedwojenny cmentarz zlokalizowany w p\u00f3\u0142nocnej cz\u0119\u015bci so\u0142ectwa.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Annopole Stare<\/strong> zajmuje powierzchni\u0119 186 ha i jest jednym z najmniejszych so\u0142ectw w Gminie. \u00a0Jego nazwa pochodzi od imienia pierwszej w\u0142a\u015bcicielki wsi \u2013 Anny Siemi\u0105tkowskiej (I po\u0142owa XVIII w.). Pocz\u0105tkowe teren ten nazywano Anny Polem. Pod koniec XIX wieku Annopole zamieszkiwa\u0142a g\u0142\u00f3wnie ludno\u015b\u0107 niemiecka, wyznania ewangelicko-augsburskiego. We wsi znajdowa\u0142a si\u0119 r\u00f3wnie\u017c szk\u00f3\u0142ka ewangelicka. Do dnia dzisiejszego zachowa\u0142 si\u0119 cmentarz ludno\u015bci niemieckiej.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Bia\u0142y \u0141ug<\/strong> po\u0142o\u017cone jest w s\u0105siedztwie Zdu\u0144skiej Woli, stanowi\u0105c jej obszar podmiejski. Wie\u015b powsta\u0142a na pocz\u0105tku XIX wieku. Pocz\u0105tkowo nale\u017ca\u0142a do dziedzica Orzechowskiego, b\u0119d\u0105cego r\u00f3wnie\u017c w\u0142a\u015bcicielem Kroban\u00f3wka. W pierwszych latach XX wieku zaci\u0105gn\u0105\u0142 on wysokie kredyty na rozw\u00f3j fabryki, a poniewa\u017c nie m\u00f3g\u0142 ich sp\u0142aci\u0107 bank zacz\u0105\u0142 sp\u0142aca\u0107 tereny obecnej wsi. Pierwsze budynki mieszkalne zbudowano w 1907 roku z ceg\u0142y pochodz\u0105cej z cegielni Orzechowskiego w Kroban\u00f3wku, kt\u00f3r\u0105 zatrudnieni tam mieszka\u0144cy otrzymywali jako cz\u0119\u015b\u0107 wynagrodzenia. Po upadku cegielni, mieszka\u0144cy sprowadzili krosna i zacz\u0119li trudni\u0107 si\u0119 wyrobem tkanin jedwabnych.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Czechy<\/strong> to najwi\u0119ksze so\u0142ectwo wchodz\u0105ce w sk\u0142ad gminy. Pierwsza informacja o wsi pochodzi z XIII wieku. Wie\u015b by\u0142a prawdopodobnie w\u0142asno\u015bci\u0105 ko\u015bcieln\u0105. W dokumentach historycznych Czechy zosta\u0142y wymienione po raz pierwszy w 1409 r., za\u015b z 1552 r. pochodzi wzmianka o St. Czechowskim hr. Odrow\u0105\u017c z Kamostku i Dobrej, kt\u00f3ry mia\u0142 wp\u0142yw na rozw\u00f3j wsi. Czechy najpr\u0119\u017cniejszy rozw\u00f3j przechodzi\u0142y w latach 1950-70. Uk\u0142ad komunikacyjny so\u0142ectwa opiera si\u0119 na drodze krajowej \u0141\u00f3d\u017a-Wroc\u0142aw.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Gajewniki Kolonia<\/strong> po\u0142o\u017cone jest we wschodniej cz\u0119\u015bci gminy. Na terenie so\u0142ectwa znajduje si\u0119 tak\u017ce niebieski szlak rowerowy. W 1934 roku so\u0142ectwo Gajewniki Kolonia zosta\u0142o wydzielone z Gajewnik, tworz\u0105c oddzieln\u0105 jednostk\u0119.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Gajewniki<\/strong> powsta\u0142o na prze\u0142omie XIV i XV wieku, stanowi\u0105c w\u0142asno\u015b\u0107 wielkiego kanclerza koronnego oraz prymasa Polski Jana \u0141askiego. Wed\u0142ug lokalnych legend prawdopodobnym za\u0142o\u017cycielem wsi by\u0142 starosta ziemi sieradzkiej Gajewnicki, od imienia kt\u00f3rego wzi\u0119\u0142a si\u0119 nazwa so\u0142ectwa. W po\u0142owie XVII wieku tereny te nale\u017ca\u0142y do Jana Biernackiego, za\u015b w 1709 roku w wyniku przemarszu wojsk rosyjskich istniej\u0105ca zabudowa zosta\u0142a spalona. W okresie mi\u0119dzywojennym tereny so\u0142ectwa Gajewnik nale\u017ca\u0142y do dziedzica K\u0119szyckiego, kt\u00f3ry by\u0142 posiadaczem du\u017cego stada koni. Obecnie tradycje hodowli tych zwierz\u0105t s\u0105 kontynuowane i na terenie so\u0142ectwa znajduje si\u0119 du\u017ca stadnina Agro Aves Gajewniki.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>Wie\u015b <strong>Henryk\u00f3w <\/strong>powsta\u0142a oko\u0142o 1906 roku. Jednym z jej za\u0142o\u017cycieli by\u0142a rodzina Orzechowskich. Mia\u0142a ona stanowi\u0107 uposa\u017cenie jednego z syn\u00f3w Orzechowskiego \u2013 Henryka i to od jego imienia pochodzi nazwa so\u0142ectwa. Na skutek problem\u00f3w finansowych rodziny ziemie zacz\u0119li wykupywa\u0107 niemieccy koloni\u015bci. W efekcie teren wsi w pocz\u0105tku drugiej dekady XX wieku w 80% zamieszkiwali Niemcy. Po 1945 r. teren wsi przeszed\u0142 w r\u0119ce pa\u0144stwa, za\u015b Niemc\u00f3w, kt\u00f3rzy go zamieszkiwali wysiedlono.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Izabel\u00f3w<\/strong> po\u0142o\u017cone jest w dorzeczu Warty. Na terenie so\u0142ectwa zarejestrowano liczne stanowiska archeologiczne: punkt osadniczy z okresu late\u0144skiego (IV w. p.n.e.) oraz cmentarzysko kultury pomorskiej Izabelowie, a tak\u017ce punkty osadnicze okresu wp\u0142yw\u00f3w rzymskich (I-IV w. p.n.e.) i neolitu. Istnienie na tym obszarze wcze\u015bniejszych kultur potwierdzaj\u0105 gliniane naczynia wykonane w 1913 roku na tym obszarze. Wie\u015b powsta\u0142a prawdopodobnie pod koniec pierwszej po\u0142owy XIX w. i nale\u017ca\u0142a wtedy do maj\u0105tku rodu Siemi\u0105tkowskich. W okresie II wojny \u015bwiatowej walki na terenie Izabelowa i okolic trwa\u0142y 3-4 dni. Do dzi\u015b zachowa\u0142y si\u0119 w lesie fragmenty rowu przeciwczo\u0142gowego.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Janiszewice<\/strong> tworz\u0105 cztery wsie: Janiszewice, Beniamin\u00f3w, Maciej\u00f3w i Karolew. Najstarsze pisane wzmianki o Janiszewicach pochodz\u0105 z pierwszej po\u0142owy XIX w. Wed\u0142ug tych informacji w 1820 r. ziemie janiszewickie wraz z po\u0142o\u017conymi obok K\u0142adami zosta\u0142y zakupione za 170 tys. .z\u0142otych przez dziedzica Janiszewickiego. Wed\u0142ug informacji ustnych, Janiszewicki podzieli\u0142 te w\u0142o\u015bci mi\u0119dzy swoich syn\u00f3w i w ten spos\u00f3b powsta\u0142y dzisiejsze wsie Beniamin\u00f3w, Karolew i Maciej\u00f3w. W latach 20-tych XX wieku na terenie zaj\u0119tym dzisiaj przez OSP Janiszewice i s\u0105siaduj\u0105cy z ni\u0105 zak\u0142ad produkcyjny, funkcjonowa\u0142a niewielka manufaktura w\u0142\u00f3kiennicza Szwajdlera wytwarzaj\u0105ca p\u0142\u00f3tno i materia\u0142y budowlane. Po likwidacji manufaktury w 1933 r. teren przekazano powstaj\u0105cej w\u00f3wczas Ochotniczej Stra\u017cy Po\u017carnej. Szczeg\u00f3lne miejsce w przestrzeni Janiszewic zajmuje ko\u015bci\u00f3\u0142 p.w. Matki Boskiej Ostrobramskiej.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>Pierwsza wzmianka o wsi <strong>Karsznice<\/strong> pochodzi z 1386 r. W kronikach i na mapach mo\u017cna spotka\u0107 r\u00f3\u017cne nazwy tej miejscowo\u015bci: Karznycze, Karsznycze. Na pocz\u0105tku XX wieku istnia\u0142 tu folwark z dworem, kt\u00f3ry do dzi\u015b pe\u0142ni funkcj\u0119 mieszkaln\u0105.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>Nazwa so\u0142ectwa <strong>Korczew<\/strong> pochodzi prawdopodobnie od nazwiska \u201enobilis Iohanes Carczowysky\u201d \u2013 szlachcica, kt\u00f3ry zosta\u0142 w 1489 roku odnotowany jako w\u0142a\u015bciciel Korczewa. W czasie II wojny \u015bwiatowej Korczew znalaz\u0142 si\u0119 na terytorium wcielonym do Rzeszy i sta\u0142 si\u0119 cz\u0119\u015bci\u0105 okr\u0119gu rejencyjnego Kalisz. Na terenie so\u0142ectwa znajduj\u0105 si\u0119 pomniki przyrody. Najwi\u0119kszym obiektem kultury materialnej na terenie wsi jest ko\u015bci\u00f3\u0142 p.w. Katarzyny Dziewicy M\u0119czennicy z 1729 roku.<\/li>\n<li>W so\u0142ectwie <strong>Kroban\u00f3w<\/strong> zidentyfikowano sze\u015b\u0107 stanowisk archeologicznych \u015bwiadcz\u0105cych m.in. o osadnictwie neolitycznym. Pierwsza pisemna wzmianka o wsi pochodzi ze Zbioru Przysi\u0105g S\u0105dowych z 1386 r. W XIV w. za\u0142o\u017cono tu folwark szlachecki. W trakcie II wojny \u015bwiatowej wi\u0119kszo\u015b\u0107 mieszka\u0144c\u00f3w narodowo\u015bci Polskiej wywieziono na roboty do III Rzeszy, za\u015b do wsi przybyli osadnicy niemieccy, po kt\u00f3rych do dzi\u015b pozosta\u0142o kilka drewnianych dom\u00f3w.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>Najstarsze wzmianki o wsiach <strong>Micha\u0142\u00f3w<\/strong> i <strong>Ostr\u00f3wek<\/strong> pochodz\u0105 z XIX w. Do czasu wybuchu I wojny \u015bwiatowej tereny te by\u0142y w\u0142asno\u015bci\u0105 dziedzica Rembieli\u0144skiego, p\u00f3\u017aniej zosta\u0142y odkupione przez dziedzica Cisielskiego.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Ochraniew<\/strong> tworzy jedna wie\u015b aczkolwiek w przesz\u0142o\u015bci p\u00f3\u0142nocna cz\u0119\u015b\u0107 tego obszaru nosi\u0142a nazw\u0119 Florianki. Wsie Ochraniew i Florianka powsta\u0142y w po\u0142owie XIX w., a ich w\u0142a\u015bcicielem by\u0142 Janiszewski (najprawdopodobniej to on dokona\u0142 podzia\u0142u na Florianki, kt\u00f3re przekaza\u0142 swojemu synowi Florianowi). W czasie II wojny \u015bwiatowej ca\u0142a ludno\u015b\u0107 ze wsi zosta\u0142a wysiedlona do okolicznych wsi lub wywieziona do Niemiec na roboty przymusowe, a wie\u015b zamieszkiwali tylko Niemcy. Po 1945 r. teren wsi przeszed\u0142 w r\u0119ce pa\u0144stwa, a sw\u00f3j obecny kszta\u0142t so\u0142ectwo zyska\u0142o pod koniec lat 60-tych XX w.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>Piaski<\/strong> swoj\u0105 nazw\u0119 zawdzi\u0119cza najprawdopodobniej wyst\u0119puj\u0105cej na tym obszarze s\u0142abej jako\u015bci gleb. Przekazy g\u0142osz\u0105 jednak, i\u017c nazwa wsi wywodzi si\u0119 od nazwiska dawnego w\u0142a\u015bciciela ziemskiego Piaseckiego. Zawieraj\u0105 one tak\u017ce informacj\u0119, i\u017c Piasecki zbankrutowa\u0142 a wraz z jego bankructwem zosta\u0142 zniesiony system feudalny, a ch\u0142opi stali si\u0119 gospodarzami. Wed\u0142ug przekaz\u00f3w najstarszych mieszka\u0144c\u00f3w wsi Piaski w trakcie II wojny \u015bwiatowej mieszka\u0144cy zostali wysiedleni, a na terenie wsi zorganizowano poligon wojsk niemieckich.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>Pierwsze wzmianki o so\u0142ectwie <strong>Polk\u00f3w<\/strong> pochodz\u0105 z roku 1358. \u00d3wczesny Polcow sta\u0142 si\u0119 wsi\u0105 kr\u00f3lewsk\u0105 w wyniku zamiany dokonanej pomi\u0119dzy klasztorem augustian\u00f3w we Wroc\u0142awiu a kr\u00f3lem Kazimierzem Wielkim. Oko\u0142o roku 1875 wie\u015b zosta\u0142a zakupiona przez Stefana Z\u0142otnickiego \u2013 bogatego mieszczanina ze Zdu\u0144skiej Woli. W czasie II wojny \u015bwiatowej cz\u0119\u015b\u0107 budynk\u00f3w zosta\u0142a zniszczona na skutek ostrza\u0142u artyleryjskiego.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li><strong>Pratk\u00f3w<\/strong> to jedna z najstarszych wsi. Zosta\u0142a za\u0142o\u017cona na prze\u0142omie XV i XVI w. przez sze\u015b\u0107 rodzin niemieckich cie\u015bli, kt\u00f3rzy zajmowali si\u0119 karczowaniem las\u00f3w. Na terenie Pratkowa znajduje si\u0119 13 zidentyfikowanych stanowisk archeologicznych, spo\u015br\u00f3d kt\u00f3rych nieliczne \u015bwiadcz\u0105 o istnieniu w tym miejscu osadnictwa ju\u017c w epoce kamienia.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>So\u0142ectwo <strong>R\u0119bieskie<\/strong>, jak wynika z dokument\u00f3w zachowanych w metryce Koronnej, zosta\u0142o za\u0142o\u017cone na surowym korzeniu w 1406 r. Lokalizacja odby\u0142a si\u0119 na prawie niemieckim, na 10 \u0142anach. Na terenie so\u0142ectwa zarejestrowano trzy stanowiska archeologiczne. Jedno z nich pochodzi z wczesnej epoki \u017celaza (okres halsztacki) i jest to cmentarzysko kultury \u0142u\u017cyckiej. Pozosta\u0142e dwa to punkty osadnicze kultury polskiej, pochodz\u0105ce z XVI-XVIII w. W so\u0142ectwie znajduje si\u0119 strefa ochrony archeologicznej, obejmuj\u0105ca ca\u0142\u0105 zabudow\u0119 wsi R\u0119bieskie Stare i cz\u0119\u015b\u0107 wsi R\u0119bieskie Nowe.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>Pierwsze wzmianki o wsi <strong>Suchoczasy<\/strong> pochodz\u0105 z 1386 r. \u00a0Jest mowa o dobrach ko\u015bcielnych stanowi\u0105cych zaplecze rolnicze dla parafii szadkowskiej. W XVI w. Suchoczasy przesz\u0142y w r\u0119ce szlacheckie. W 1510 r. nast\u0105pi\u0142a lokalizacja na prawie magdeburskim, ale niestety nie zachowa\u0142 si\u0119 \u017caden dokument potwierdzaj\u0105cy to nadanie. Pod koniec II wojny \u015bwiatowej na terenie so\u0142ectwa mia\u0142y miejsce potyczki pomi\u0119dzy Niemcami i Rosjanami. Pami\u0105tk\u0105 po tych wydarzeniach jest miejsce poch\u00f3wku 30 \u017co\u0142nierzy niemieckich, odkryte w 2000 r. w pobli\u017cu drogi w kierunku Mostk\u00f3w.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>Wie\u015b <strong>Tymienice<\/strong> by\u0142a samodzielna osad\u0105 ju\u017c w po\u0142owie XVI w. Pierwsze wzmianki o wsi pochodz\u0105 z ksi\u0119gi uposa\u017cenia arcybiskupstwa gnie\u017anie\u0144skiego, natomiast nazwa pochodzi od staros\u0142owia\u0144skiego imienia Tymian. Z czasem Tymian przekszta\u0142ci\u0142 si\u0119 w nazwisko rodowe Tymienicki. Oko\u0142o roku 1770 cz\u0142onkowie tej rodziny wznie\u015bli murowany budynek dworu. 70 lat p\u00f3\u017aniej Tymienice sta\u0142y si\u0119 w\u0142asno\u015bci\u0105 rodziny Siemi\u0105tkowskich. W 1900 r. Boles\u0142awa Siemi\u0105tkowski wybudowa\u0142 nowy pa\u0142ac na miejscu starego. W okresie II wojny \u015bwiatowej hitlerowcy sprowadzili na teren wsi rodziny niemieckich osadnik\u00f3w. Przej\u0119li oni zabudowania nale\u017c\u0105ce do ludno\u015bci polskiej oraz folwark Siemi\u0105tkowskich, kt\u00f3ry zosta\u0142 spalony w 1944 r. Po wojnie ziemia i zabudowania folwarku przej\u0119te zosta\u0142y przez Skarb Pa\u0144stwa.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li><strong>Wojs\u0142awice<\/strong> po raz pierwszy pojawiaj\u0105 si\u0119 w \u017ar\u00f3d\u0142ach pisanych w 1311 r. pod nazw\u0105 Woyslawice, kiedy to nadane zosta\u0142y Wac\u0142awowi zwanemu Liszowic przez W\u0142adys\u0142awa \u0141okietka. Do po\u0142owy XVI w. stanowi\u0142y w\u0142asno\u015b\u0107 kr\u00f3lewsk\u0105, a p\u00f3\u017aniej sta\u0142y si\u0119 w\u0142asno\u015bci\u0105 rodu W\u0119\u017cyk\u00f3w herbu Abdank z Woli W\u0119\u017cykowej. Z nimi zwi\u0105zana jest budowa murowanego zamku-warowni na wyspie jednego ze staw\u00f3w. W 1721 r. wie\u015b przesz\u0142a w posiadanie syna chor\u0105\u017cego sieradzkiego Stanis\u0142awa Przer\u0119bskiego \u2013 Miko\u0142aja. W pierwszej po\u0142owie XIX w. powsta\u0142 w Wojs\u0142awicach murowany dw\u00f3r w stylu p\u00f3\u017ano-klasycystycznym. Od drugiej po\u0142owy XIX w. do 1945 r. maj\u0105tek by\u0142 w\u0142asno\u015bci\u0105 Antoniego Siemi\u0105tkowskiego herbu Jastrz\u0119biec. W 1900 r. pobudowany tu zosta\u0142 pa\u0142ac w stylu eklektycznym. Po 1945 r. maj\u0105tek Siemi\u0105tkowskich przej\u0119\u0142a Rolnicza Sp\u00f3\u0142dzielnia Produkcyjna oraz Skarb Pa\u0144stwa, kt\u00f3ry przeznaczy\u0142 cz\u0119\u015b\u0107 budynk\u00f3w, \u0142\u0105cznie z pa\u0142acem, na potrzeby powsta\u0142ej szko\u0142y rolniczej. Warto nadmieni\u0107, \u017ce znaczn\u0105 cz\u0119\u015b\u0107 so\u0142ectwa Wojs\u0142awice zajmuj\u0105 lasy. W uroczysku \u201eWojs\u0142awice\u201d znajduje si\u0119 rezerwat przyrody o powierzchni 96,7 ha. G\u0142\u00f3wnym celem ochrony jest zachowanie fragmentu lasu o zr\u00f3\u017cnicowanych warunkach siedliskowych z udzia\u0142em jod\u0142y na p\u00f3\u0142nocnej granicy jej naturalnego zasi\u0119gu.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li><strong>W\u00f3lka Wojs\u0142awska<\/strong> powsta\u0142a najprawdopodobniej w XV w. jako ziemie nale\u017c\u0105ce do Wojs\u0142awic. W tym okresie ziemie przesz\u0142y we w\u0142adanie rodziny Koniecpolskich i od tego momentu mo\u017cna obserwowa\u0107 uniezale\u017cnienie si\u0119 W\u00f3lki Wojs\u0142awskiej od Wojs\u0142awic, cho\u0107 powi\u0105zania z tym so\u0142ectwem przez d\u0142ugi czas wci\u0105\u017c by\u0142y bardzo silne.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>Wedle odkrytego w latach 40-tych XX w. grobu popielnicowego kultury przeworskiej wiadomo, \u017ce osadnictwo na terenie so\u0142ectwa <strong>Wymys\u0142\u00f3w<\/strong> ma d\u0142ug\u0105 histori\u0119. Jednak\u017ce brak jest \u017ar\u00f3de\u0142, kt\u00f3re podawa\u0142yby okres powstania Wymys\u0142owa.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>Najstarsze \u015blady sta\u0142ego osadnictwa na terenie so\u0142ectwa <strong>Zam\u0142ynie <\/strong>pochodz\u0105 z okresu wp\u0142yw\u00f3w rzymskich kultury przeworskiej. Zam\u0142ynie jako samodzielna osada pojawia si\u0119 w po\u0142owie XVI w. W 1552 r. istnia\u0142 tu m\u0142yn o jednym kole, po\u0142o\u017cony nad ciekiem przep\u0142ywaj\u0105cym przez wie\u015b, st\u0105d te\u017c prawdopodobnie wywodzi si\u0119 nazwa miejscowo\u015bci.<\/li>\n<\/ul>\n<ul>\n<li>W granicach so\u0142ectwa <strong>Zborowskie<\/strong> mieszcz\u0105 si\u0119 dwie jednostki: Zborowskie i Laskowiec. Pierwsze wzmianki o wsi Zborowskie pochodz\u0105 z XVI w. Nosi\u0142a w\u00f3wczas nazw\u0119 Borowskie i wchodzi\u0142a w sk\u0142ad d\u00f3br Woli M\u0119ckiej. Znajdowa\u0142 si\u0119 tutaj w\u00f3wczas dw\u00f3r szlachecki.<\/li>\n<\/ul>\n<div>W sk\u0142ad Gminy Zdu\u0144ska Wola wchodz\u0105 jeszcze so\u0142ectwa: <strong>K\u0142ady<\/strong>, <strong>Mostki<\/strong>, <strong>Ogrodzisko<\/strong>, <strong>Opiesin<\/strong> oraz <strong>Por\u0119by<\/strong>. Brak jest jednak wiarygodnych danych na temat genezy powstania ww. so\u0142ectw i wsi wchodz\u0105cych w ich sk\u0142ad.<\/div>\n<div><\/div>\n<p>&nbsp;<\/p>\n<div><strong>Historia powstania gminy\u2026<\/strong><\/div>\n<div><\/div>\n<p>&nbsp;<\/p>\n<div>W dniu 29 listopada 1972 roku zosta\u0142a uchwalona przez Sejm Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej ustawa o utworzeniu gmin i zmianie ustawy o radach narodowych og\u0142oszona w Dzienniku Ustaw Nr 49 poz. 312 z dnia 1 grudnia 1972 r.<\/div>\n<div>Art. 1 ust. 1 wymienionej ustawy m\u00f3wi: \u201eTworzy si\u0119 Gminy jako podstawowe jednostki podzia\u0142u administracyjno-gospodarczego na terenach wiejskich, stwarzaj\u0105ce ze wzgl\u0119du na swoje rozmiary, potencja\u0142 gospodarczy i urz\u0105dzenia odpowiednie warunki dla kierowania rozwojem gospodarczym i spo\u0142eczno-kulturalnym oraz dla zaspokajania potrzeb mieszka\u0144c\u00f3w\u201d.<br \/>\nArt. 1 ust 2 m\u00f3wi: \u201eZnosi si\u0119 dotychczasowy podzia\u0142 teren\u00f3w wiejskich na gromady\u201d.<\/div>\n<div><\/div>\n<p>&nbsp;<\/p>\n<div>Wojew\u00f3dzka Rada Narodowa w \u0141odzi dzia\u0142aj\u0105c na podstawie art. 101 ustawy z\u00a0dnia 25 stycznia 1958 roku o radach narodowych (Dz. U. Nr 49 poz. 314 z 1972 roku) utworzy\u0142a gmin\u0119 Zdu\u0144ska Wola wydaj\u0105c akt erekcyjny w brzmieniu: \u201eWojew\u00f3dzka Rada Narodowa w \u0141odzi. Na podstawie art. 101 ust 1 ustawy z dnia 25 stycznia 1958 roku o\u00a0radach narodowych (Dz. U. z 1972 Nr 49, roku pozycja 314), uchwa\u0142\u0105 Nr XIX\/100\/72 Wojew\u00f3dzkiej Rady Narodowej w \u0141odzi z dniem 1 stycznia 1973 roku tworzy si\u0119 w\u00a0powiecie sieradzkim Gmin\u0119 Zdu\u0144ska Wola. Przewodnicz\u0105cy sesji podpis nieczytelny. Przewodnicz\u0105cy Prezydium podpis nieczytelny. Wyci\u015bni\u0119ta piecz\u0119\u0107 okr\u0105g\u0142a z god\u0142em i\u00a0z\u00a0napisem w obwodzie: Prezydium Wojew\u00f3dzkiej Rady Narodowej w \u0141odzi, \u0141\u00f3d\u017a, dnia 1\u00a0stycznia 1973 roku\u201d.<\/div>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"Gmina Zdu\u0144ska Wola w obecnej formie istnieje od 1 stycznia 1973 r. W sk\u0142ad Gminy Zdu\u0144ska Wola wchodzi 31 so\u0142ectw. Najwi\u0119ksze wsie to Czechy (ok. 1600 mieszka\u0144c\u00f3w), Wojs\u0142awice (ok. 614 mieszka\u0144c\u00f3w), a najmniejsze to Laskowiec i\u00a0Andrzej\u00f3w (33 i 45 mieszka\u0144c\u00f3w). Na terenie Gminy Zdu\u0144ska Wola znajduj\u0105 si\u0119 liczne stanowiska archeologiczne &#8211; od wczesnej epoki kamienia&#8230;","protected":false},"author":8,"featured_media":0,"parent":27,"menu_order":0,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","template":"","meta":{"_acf_changed":false,"footnotes":""},"class_list":["post-8040","page","type-page","status-publish","hentry"],"acf":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/8040","targetHints":{"allow":["GET"]}}],"collection":[{"href":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages"}],"about":[{"href":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/page"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/8"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=8040"}],"version-history":[{"count":4,"href":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/8040\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":8970,"href":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/8040\/revisions\/8970"}],"up":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/27"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/gminazdunskawola.pl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=8040"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}